Os Moe Is True Fest V: Ancient Rites Text & Foto's

Ancient Rites: "What you see is what you get"

Na 3 jaar afwezigheid staat Ancient Rites terug op het podium. Oude liefde roest niet, dat bewees de overvloedige aanwezigheid van Ancient Rites shirts. En de liefde kwam van 2 kanten. Ondertekende sprak net na het concert met Gunther Theys, boegbeeld van Ancient Rites.

Gunther, welkom terug! Hoe voelt het? 

Eigenlijk heel vertrouwd, vreemd genoeg alsof men niet is weggeweest. Misschien heeft het ook wel geholpen dat ik altijd min of meer in contact ben gebleven met iedereen via Facebook enzo, ook al is men niet echt actief door toestanden met bandleden, andere prioriteiten en situaties. Zelf heb je het gevoel door dat contact dan men nog actief is, sort off. Maar nu kom je terug en is dat heel prettig, voor mij lijkt het alsof die stilte er niet geweest is. Enkel is het gewoon een aangename verrassing, ik begon zelf ook te twijfelen of het er nog van zou komen eigenlijk.

Wat is er gebeurd met de lange blonde lokke en de bassgitaar? 
Vroeger tijdens bonus-nummers zette ik de basgitaar wel eens opzij, ik vond dan altijd dat er meer interactie was met het publiek. Het is ook zo dat als je bass en vocalen doet, je met 2 verschillende dingen bezig bent, dat vond ik altijd wel een uitdaging, maar ik merkte dat het één ten koste van het andere ging, als er dan bv een muzikale passage was dat ik dan automatisch naar de gitaar keek en dat de vocalen er onder leden. Ik voelde me vaak bevrijd als ik de bass aan de kant zette en kon zo meer interactie met het publiek hebben, dat wou ik met Rites meer beginnen doen. Voor Lions Pride doe ik nog steeds de beide, dus ik heb de bass niet volledig aan de kant gezet, daar is het ook meer "plug-in & play" Rock & Roll. Ancient Rites is nu echt muzikaal verder geëvolueerd, ik vond de interactie prettiger, je merkt het ook aan het volk. De verbinding is er, mét bass ben je statischer en verankerd aan je plaatsje op het podium. De blonden lokke, ik heb altijd van de 2 gehouden, héél kort, of héél lang. Kort vond ik gewoon praktisch, het is geen noodzakelijk kwaad dat het haar aan't verdwijnen is.

Voor dit optreden mochten de fans hun top-10 doorsturen, zijn daar opvallende resultaten uitgekomen? 

Ja, verrassing is bijvoorbeeld dat bepaalde nummers die ik dacht dat er zouden instaan het niet gehaald hebben, zoals uit de begin periode 'Blood of Christ' dat eigenlijk vroeger nogal een life-favoriet was, of 'Rubicon' die er uit blijft. 'Land of Frost' van de eerste cd en 'Death Messiah' hebben het weer wel gehaald, dat zijn zo onverwachte dingen. 

Natuurlijk is de vraag hoe representatief is het altijd omdat niet iedereen in de pen kruipt of via de computer er aan deel te neemt. Vaak geloof ik er ook niet echt in als iemand poll's doet of in die resultaten, maar wij hebben het werkelijk au-serieus genomen vanaf de eerste dingen die binnenkwamen. Achteraf waren er nog laatkomers met hun favorieten en dan werd er toch weer een nummer bijgevoegd zoals 'Thermopylae' dat er met de latere stemmen ineens terug is ingestemd. Door dit systeem ontstonden er nieuwe uitdagingen, zo hebben we op het laatste moment nummers moeten doorsturen naar de vaste geluidsman en zijn er nummers die we met de huidige line-up nooit hebben gedaan, dus die moesten opnieuw instudeert worden, vooral dan nummers die echt uit de oude doos zijn teruggekomen was dit zo.

Een duidelijk teken dat jij graag kort bij je fans staat, heb je dit nodig? 

Ik vind dat wel aangenaam en het komt automatisch, het gekke is, ik kom uit de punk- en oi-scene, waar ik er mee begonnen ben als een anti “rockstar houding”, waar ik mij aan erger. Afstand nemen kan ik soms wel begrijpen, wanneer het overrompelend werkt, natuurlijk. Soms wordt het ook niet gewaardeerd van zo dicht te staan. Soms heel fel, soms totaal niet. Het is een mens dat langst 2 kanten snijdt. Persoonlijk vind ik dat het voor mij een normale zaak is omdat ik mij altijd op die manier heb opgesteld. Of we nu op GMM, Dynamo of Wacken staan, ik gedraag mij hetzelfde alsof we in een lokale jeugdclub staan voor 50 man te spelen, die houding is het zelfde. Ik vind het belangrijk niet naast de schoenen te lopen, het is net prettig dat contact te hebben eigenlijk. Soms is dat positief, soms is dat negatief, natuurlijk men komt soms onaangename verrassingen tegen omdat er ook wel mensen zijn die bv zo dicht komen dat ze denken dat de band door hun beheerst word en dat ze de koers kunnen bepalen. Het is eigenlijk een vreemde combinatie, wat wij doen is niet het meest voor de hand liggende en nogal against the mainstream situatie en tegelijk een heel sociaal gebeuren. Ik denk voor buitenstaanders soms nogal moeilijk te vatten eigenlijk. What you see is what you get. Ik heb geen zin om een imago op te houden of mij anders voor te doen en afstand te cultiveren om mij verheven te voelen omdat ik toevallig een tekst of nummer heb geschreven dat aanslaat, neen, da's niet aan mij besteed, ik vind het maar niks. Als ik dan bij andere muzikanten soms de capsones zie op grote festivals, dat er top-bands zijn die backstage nog bodyguards hebben terwijl het gewoon andere muzikanten zijn die daar zitten. Of dat er gebrieft word “men mag die band niet aanspreken, maar wachten tot je geadresseerd wordt” dan is mijn zin al lang over om nog iets te zeggen, wat dan ook. Alsof het de Royal Highness is, ik vind dat zo ver van mijn bed. Het irriteert me zelf. Ik krijg regelmatig een blik achter de schermen, en vaak is die heel ontgoochelend. Ik sta vaak dichter bij het publiek dan bij andere bands, omdat ik -niet altijd natuurlijk- soms met zoveel capsones geconfronteerd word dat het ontgoochelend kan zijn wanneer het een band is die je als kind volgde de grootste eikels blijken te zijn. Tuurlijk doet dat geen afbreuk aan de muziek, maar het is altijd een minus vind ik. Men is wie men is en ik vind het altijd belangrijk met beide voeten aan de grond te blijven.

Er staan al 3 optredens op de agenda, gaan we jullie opnieuw vaker zien? 

Ja, maar ook niet een overkill zoals we vroeger een periode hadden dat we haast om de 2 weken ergens stonden, dan wordt het ook weer minder. Ik heb er wel zin in, daar niet van, maar het is beter dat we die dingen spreiden. Er is ook een aanbieding voor een groot gebeuren in Straatsburg, men heeft ons ook gecontacteerd vanuit Indië, we moeten nog zien wat daarmee gebeuren gaat... 

Komt er ook nieuw werk Van Ancient Rites? 

Ja, er zijn een aantal nieuwe nummers geschreven en nu hangt het er vanaf. Ik heb heel rare ideeën: Sommige nummers zijn heel symfonisch maar langst de andere kant heb ik heel veel zin om ook heel extreme dingen te gaan doen muzikaal, een echte terugkeer naar de roots, maar dan nog erger! Daar heb ik zin in. Ik ben wat ouder geworden, maar blijkbaar niet wijzer wat dat betreft, ik heb die adrenaline nog steeds en als ik dan de hele oude old-school primitieve debuten hoor van de underground bands, slecht geproduceerd vaak, waar de energie zo oprecht is of dat gewoon past, daar heb ik terug zin in. Tegenover wanneer men de sound wat cleaner doet vaak de magie verloren gaat. Het is eigenlijk een evenwichtsoefening. Want langst de andere kant zijn we ook muzikanten die gegroeid zijn. Maar ik denk dat een soort concept-plaat zou me wel aanspreken, bijvoorbeeld een mini te maken die echt een return is naar de basic, maar ook een andere plaat die een verderzetting is van hoe we bezig waren. Maar we zijn er aan bezig dus ik zie het wel zitten.

Binnenkort kunnen we iets verwachten dus? 

Binnenkort dat weet ik niet, qua labels, de scene, de hele muziekindustrie is fel veranderd tegen toen. Er zijn niet meer de zelfde budgeten beschikbaar als vroeger. De markt is toch een beetje ingestort. Ik ben niet iemand die zich stoort aan het downloaden ofzo, maar het is wel zo dat de kleinere bands en de middenmoot het met veel minder moeten doen het zijn enkel nog de super mainstream groepen die over dezelfde budgetten beschikken. Er zijn labels die ik ken die overkop zijn gegaan omdat er gewoon minder cd's worden gekocht dan vroeger en er zijn dan ook die budgetten niet meer zoals vroeger, dat merken we wel. De wereld is ook veranderd, er is andere media nu en het is altijd een aanpassing, ik behoor nog tot de old-school die graag een werk in handen heeft, als ik een band goed vind koop ik altijd een single of CD voor het hoesje, dat vind ik toffer dan het gewoon gedownload te hebben omdat je de teksten en artwork hebt, dat kan ook nostalgie zijn van mijn kant uit...

Wat gebeurt er met andere projecten zoals Iron Clad en Dance Macarbe? 

Dance Macabre daar gebeurd niets meer mee omdat er een probleem is geweest tussen mij en de toenmalige gitarist. We hebben een conflict gehad en hij heeft de bandnaam buiten mijn weten om ge- copyright, dus mocht ik niet langer onder die bandnaam werken. Dat is dus een doodlopend spoor. Iron Clad is een groep mensen die ik kende en sinds de '80 met metal bezig waren, old-school sound en wiens muziek ik kon appreciëren. Zij vroegen mij of ik dingen wou inzingen. Ik beschouw het eerder als de andere gasten hun band. We hebben aanbiedingen gekregen, maar de gitarist is verhuist naar de states en dan vind ik het moeilijk omdat ik geen medeoprichter ben om onder die naam vanalles te doen zonder die mensen. Ere wie ere toekomt, ik heb ze gewoon geholpen omdat ik de muziek goed vond en zo kregen ze ook een kans door de bekendheid van de Rites waardoor labels interesse hadden om iets met de groep te doen. Maar het is toch eerder een studio-project. Wat Lions Pride aangaat is er een nieuwe plaat uit, er zijn wat strubbelingen rond de hoes, er zijn meningsverschillen over de artwork. Er is iemand in Spanje bezig aan het ontwerp, vandaag heb ik een mail gekregen dat hij gegevens nodig heeft om aan de hoes te werken, ik dacht dat we alle gegevens hadden doorgegeven. Er zijn wat communicatie stoornissen tussen label, layout-man, buitenland. Het is de bedoeling dat daar binnenkort een plaat van uitkomt, ze is al lang opgenomen trouwens, met videoclips en al!